1) توسعه یک ترکیب سوخت جایگزین برای کاهش انتشار آلاینده ها و مطالعه پیامد آن بر عملکرد سیستم.

2) مطالعه و بهبود شبکه توزیع انرژی برای کاهش ناکارآمدی هایی مانند تلفات توزیع یا تناوب ذاتی منابع انرژی تجدیدپذیر.

3) افزایش مقیاس از یک سیستم انرژی اولیه به سیستمی که از نظر تجاری قابل دوام باشد.

4) کاهش صدا و ارتعاشات در یک سیستم.

5) کار توسعه مربوط به افزایش مقیاس فرآیند اختلاط برای ترکیبات خاص سوخت، مانند ملاحظات آنتالپی و هم زدن.

6) توسعه و تجزیه و تحلیل سیستم انرژی های تجدیدپذیر برای کار در محیط های شدید مانند دریا یا دمای بالا.

7) توسعه تأسیسات فرآوری برای تهیه سوخت های جایگزین متفاوت یا ارزان تر.

8) ایجاد یک سیستم انرژی پایدار که خروجی مشابه سایر سیستم ها را داشته باشد اما بتوان با هزینه کمتری ساخته یا راه اندازی کرد.

9) کارهای آزمایشگاهی انجام شده برای درک کامل آلاینده های خاص ایجاد شده از طریق احتراق مخلوط های  سوخت خاص (گاز های نیتروژن اکسید، کربی دی اکسید و …)

10) تحقیقات مشارکتی با مؤسسه خارجی مانند دانشگاه یا پژوهشگاه.

11) بهبود یک سیستم قدیمی برای کارآمدتر کردن یا افزایش قابلیت های آن، از طریق ادغام فناوری های جدید.

12) استفاده از تکنولوژی موجود برای کاربرد متفاوت و دستیابی به نتیجه متفاوت.

13) توسعه سیستم یا نمونه اولیه تولید انرژی جدید با عملکرد یا قابلیت بهبود یافته.

14) تجزیه و تحلیل داده ها برای کل واحد به منظور بهبود عملکرد و حفظ سودآوری.

  

تحقیق و توسعه انرژی وسیله مهمی برای دستیابی به طیف گسترده ای از اهداف اجتماعی و سیاستی است.

از آنجایی که فناوری انرژی و انتخاب های سوخت، تعیین کننده های حیاتی رونق اقتصادی، کیفیت زیست محیطی و امنیت ملی هستند، تحقیق و توسعه انرژی یک ابزار مهم سیاست عمومی است.

علاوه بر این، قدرت نسبی حمایت از تحقیق و توسعه انرژی نیز یک معیار مفید برای ارزیابی تعدادی از کالاهای عمومی است.

میزانی که شرکت‌ها و سازمان‌های دولتی تحقیق و توسعه انرژی را به عنوان یک فعالیت اولویت دار می‌بینند و بر این اساس آن را تأمین مالی می‌کنند، ممکن است به عنوان شاخصی از منافع سیاسی در حوزه‌های سیاست انتخابی مانند کاهش تغییرات آب و هوا، امنیت ملی انرژی، و نظارت کلی محیط‌زیست در نظر گرفته شود